Το μάντρα ΟΜ: Tο «Om» Eίναι Ο Πρώτος Ήχος Του Σύμπαντος

Το μάντρα ΟΜ
Από την αρχαιότητα έως και σήμερα, οι λειτουργοί του ΟΜ, συνδέονται νοερά με τον ομφαλό της γης, στο μεγαλύτερο μυητικό κέντρο αναφοράς, το κατ’ εξοχήν μαντείο του Απόλλωνος, που βρίσκεται στην περιοχή των Δελφών και αποτελεί το κέντρο του κόσμου (διάβασε σχετικό άρθρο για το πως καθιερώθηκε ως κέντρο του κόσμου το ιερό των Δελφών εδώ, βλ. ενότητα ο αστερισμός του Αετού).

Το μάντρα ΟΜ, αναδύθηκε μέσα από την καθαρή συνειδητότητα του Νου, που είναι αρχέγονη, πρωταρχική και αιώνια και αποτελεί μία επίκληση, με χαρακτηριστική συνιστώσα του, τη μεταφορά του ασκούμενου που το εκφέρει, σε μια ιδεατή πραγματικότητα, μέσα από το βίωμα του παλμού του σύμπαντος. Με τον ψαλμό του ΟΜ, ζητούμε πρακτικά και συμβολικά, να συντονιστούμε με το σύμπαν για να ενωθούμε με τη δύναμη που κινεί, θεραπεύει και εναρμονίζει τα πάντα. Οι ρίζες του, λέγεται πως απλώνονται, τόσο από την ινδουϊστική και βουδιστική φιλοσοφία, όσο και από άλλες ανατολικές παραδόσεις.

Ο ψαλμός ΟΜ πάραυτα, συναντάται για πρώτη φορά στην κειμενική πραγματικότητα της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας, όταν η γονυπετούσα Γαία, στη λιτανεία για βροχή, στην άνυδρη τότε γη της Αττικής, απευθύνεται στον κύρη των πρώτων βροχών της μεταπωρινής εποχής, τον Όμβριο Δία, για να φέρει τον όμβρο, δηλαδή τη γονιμοποιό βροχή, ψάλλοντας το ΟΜ από το ιερό της Ακρόπολης της Αττικής, που πριν καθιερωθεί ως ναός της Αθηνάς, ήταν ναός αφιερωμένος στην προγιαγιά μας, τη Γαία. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως το ΟΜ, αφορά σε μια πανάρχαια επίκληση, αν αναλογιστούμε πως το μεταγενέστερο οικοδόμημα του Παρθενώνα, κτίστηκε από τον Ικτίνο και τον Καλλικράτη υπό την εποπτεία του γλύπτη Φειδία, το 447 π.Χ.

ΖΩΝΤΑΝΑ ΟΛΟ ΤΟ 24ΩΡΟ
Πλήρεις αναλύσεις… Ζύγισμα επιλογών και συνεπειών…
Σωστή εκτίμηση εξελίξεων…  
☎ Κάλεσε στο 14780 ή στείλε  SMS με τη λέξη ΑΣΤΡΑ στο 54760
☎ Από Κύπρο στο 900 90 980 ή με SMS στείλε Α1 στο 6699

Από τις ινδουϊστικές παραδόσεις στην αρχαία Δωδώνη

Πολύ συχνά, στις Ινδουϊστικές παραδόσεις, βρίσκουμε το μάντρα ΟΜ να παρομοιάζεται με ένα μικρό βελανίδι. Από που πήρε όμως το δάνειο αυτό ο Ινδουϊσμός; Θα ξεκινήσουμε το ταξίδεμά μας στη δόνηση του ΟΜ, μέσα από το μαντείο της αρχαίας Δωδώνης, που η ονοματοδοσία της προήλθε από την ίδια τη δόνηση. Ας δοκιμάσουμε για τη νοερή μας μεταφορά στο υπέροχο φυσικό τοπίο που φιλοξενείται το χρηστήριο του Διός, της Διώνης και της Ιερής Βελανιδιάς, να εκφέρουμε το «δον» 3 φορές με όσο το δυνατόν πιο μακρόσυρτο το σύμφωνο «ν», για να μπορέσουμε να νιώσουμε εσωτερικά, τη συχνότητα της ενέργειας της δόνησης αυτής, που εκπέμπει στα 432 Hz. Στους φυσικούς νόμους, οι αριθμοί που αποτελούν το 432, μεταφράζονται ως: Η μορφή - 4ος φυσικός νόμος, της ενέργειας -3ος φυσικός νόμος, χρωματισμένης από τη ζωή -2ος φυσικός νόμος. H τονικότητα της συμπαντικής αρμονίας 432 Hz, αντικατοπτρίζεται στο τσάκρα της καρδιάς και τη συναισθηματικότητα, στην αρμονία της φύσης, στις αναλογίες του Ήλιου και της Σελήνης και αποτελεί μια συχνότητα που είναι μαθηματικά συνεπής με το σύμπαν και κατ’ επέκταση με την ευεργετική θεραπευτική ενέργεια.

Το μαντείο της Δωδώνης, στην πρώτη του μορφή ήταν υπαίθριο και τους χρησμούς που έδιναν οι ιερομάντεις και οι ιέρειες, τους μετέδιδε ψιθυριστά η «εύλαλος» Ιερή Βελανιδιά, η Ιερά Φηγός, μέσα από το ανεμικό θρόϊσμα των φύλλων της, τις κινήσεις και τους ήχους των χάλκινων αντικειμένων που τοποθετούνταν από τους λατρευτές πάνω της ως τάματα, καθώς και με τον τρόπο που πετούσαν κυκλοτερώς γύρω της, τα περιστέρια που φώλιαζαν στα κλαδιά της. Αν πετούσαν αριστερόστροφα, οι οιωνοί ήταν πάντοτε καλοί, γεγονός που μπορούμε πολύ εύκολα να διαπιστώσουμε αν σκεφτούμε μια σπείρα με αριστερόστροφη πορεία που οδηγεί πάντοτε σε ανοδική πορεία. Αργότερα, όταν κτίστηκε και ο πρώτος ναός του Δωδωναίου Δία,  συναντούμε μέσα στο χρηστήριο και τους χάλκινους τρίποδες ως μαντικά εργαλεία.

Για τη συμβολική του ΟΜ τώρα και τη σύνδεσή της με τον ιερό καρπό της βελανιδιάς, θα επικαλεστούμε το ρήμα ομόω που σημαίνει ενώνω, συνδέω, ενώ η σύνδεσή αυτή ενεργοποιείται από την Ομφή, όπως ονομαζόταν στους αρχαίους χρόνους η «φωνή» του Θεού. Αν και ο Θεός, σε αντίθεση με εμάς, δεν έχει καμία ανάγκη επικοινωνίας μαζί μας, «μιλάει» με την Ομφή, από την οποία κατάγεται και η Ομφαία που σημαίνει μαντική, όπως επίσης και ο Ομφητήρ, ο μάντης, ο προφήτης, που αποτελεί το διάμεσο χρησμωδό, που στο ιερό της Δωδώνης ερμήνευε τους ήχους και τους οιωνούς της θεϊκής βούλησης, μέσα από την ιερή βελανιδιά, το χαλκό και το πέταγμα των περιστεριών. Διότι όταν μιλάει ο Θεός, μιλάει μόνο για τα μελλούμενα, μέσω των οιωνών και των στοιχείων της φύσης. Το ΟΜ παρομοιάζεται στον Ινδουϊσμό λοιπόν ως μικρό βελανίδι, γιατί ο καρπός αυτός έχει ρίζες ιερές, που μας έρχονται από την ιερή Φηγό της Δωδώνης.

Οι ελληνικές ρίζες του ΟΜ

Με δεδομένη τη γνώση πως η υπέροχη ελληνική γλώσσα δουλεύει με ρίζες, στο παρόν άρθρο θα εστιάσουμε και στη ρίζα του ΟΜ, για να γνωρίσουμε όλες τις λέξεις που προκύπτουν από αυτή, δηλαδή τις ομόριζες. Μπαίνοντας στις ρίζες των λέξεων, μπορούμε να δούμε καθαρά την ουσία του κάθε πράγματος. Ειδικότερα στο σεντούκι της Ελληνικής γλώσσας, κρύβονται θησαυροί που πολύ εύκολα μπορούμε να «ξεκλειδώσουμε» με το κλειδί της νόησης, για να διαπιστώσουμε πως σε καμία άλλη γλώσσα δεν υπάρχει πιο σαφής τοποθέτηση για το τι είναι αληθινά ουσιαστικό και όμορφο, όπου στην ετυμολογία της λέξεως όμορφο, βρίσκουμε μεταξύ άλλων και την ευμορφία, όπως και τη μορφή του ΟΜ.

Η άσκηση
Εάν μιλήσουμε δυνατά μέσα μας με κλειστό στόμα, εκφέροντας το ΟΜ, δίχως καμία άλλη σκέψη να μπει ανάμεσα σε εμάς και τη συνειδότητά μας, θα συντονιστούμε πολύ εύκολα με μια θαυμάσια συχνότητα που απορρέει από το παρατεταμένο, όσο το επιτρέπει η ανάσα μας, σύμφωνο «μ» που η αξία του για τα πεδία της πνευματικότητας, είναι πολύ βοηθητική, μια και αποτελεί το κατ’ εξοχήν σύμφωνο της σταθερότητας.

Καθώς η συνείδηση εδράζεται στο «κενό», ψάλλοντας το ΟΜ εσωτερικά, σε οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη δυσκολία της ζωής μας, μπορούμε να επέμβουμε θεραπευτικά στη συνθήκη που μας προβληματίζει.  Η έννοια του κενού τώρα, πηγάζει από τη φιλοσοφική παράδοση του Ταοϊσμού και αποτελεί το πέμπτο στοιχείο της φύσης, ενώ στην ελληνική κοσμοθέαση, ομιλούμε για τα τέσσερα στοιχεία και τον συνεχής φύσεως και αδιάκοπτο Αιθέρα. Στις πνευματικές εργασίες, η επίκληση του ΟΜ διενεργείται πρωτίστως μέσα μας, έτσι ώστε να συντονίσουμε και εναρμονίσουμε το φυσικό μας φορέα, το σώμα, με την ενεργειακή και την αιθερική μας φύση. Μόνο τότε έχουμε και τη θαυμαστή δυνατότητα να ενωθούμε με μια ομάδα που ομονοεί με το ΟΜ, να γίνουμε δηλαδή μια ομάδα ομονοούντων.

Όταν εκφέρουμε επί μακρόν το μόριο ΟΜ, είτε εσωτερικά, είτε ψιθυριστά ή και δυνατά, η δυναμική του κάνει τα πάντα όμοια, δηλαδή τα ζεύγει, όπως ο ίδιος ο Ζευς ζεύγει τα πάντα, τα ενώνει, όπως το πυρ και τον αήρ, τη γη και το ύδωρ, στοιχεία αντιθετικά μεταξύ τους που εναρμονίζονται και ευθύνονται όχι μόνο για τη δημιουργία του σύμπαντος κόσμου αλλά και τη δική μας ψυχική ύπαρξη.

Σε μια συλλογική άσκηση, όπου οι ασκούμενοι επικαλούνται αργά, σταθερά και κυκλικά το ΟΜ, γίνονται όμοιοι, ίσοι, χωρίς διαφορές, γίνονται δηλαδή ομάδα όπου την ομάδα κατά την αρχαιότητα προστάτευε ο Ομάριος Δίας. Οι όμοιοι, διέπονται από το ομαδικό πνεύμα δρώντας «ομαρτή», που είναι ομηρική λέξη και σημαίνει από κοινού. Και όταν το ΟΜ γίνει ομήθεια που σημαίνει συνήθεια, ο κύκλος τη ζωής γίνεται ομαλός και επέρχεται η ομορφιά και η ομόνοια. Παράλληλα, κάθε «καμπύλη» του μόριου ΟΜ, απελευθερώνει τα τρία στάδια της ατομικής συνείδησης: την εγρήγορση-αφύπνιση, την ενδιάμεση ονειρική-διαλογιστική κατάσταση και τέλος, το ασυνείδητο.

Η δυναμική του ΟΜ
Η ομονόησις τώρα, το συλλογικό ενσυνείδητο, το ομοσκεπτόμενο, έχει τέτοια δυναμική που δύναται να επηρεάσει μέχρι και τα μετεωρολογικά φαινόμενα. Ένα πολύ απλό παράδειγμα κατανόησης αυτής της οπτικής για τη δύναμη και το συντονισμό των ομοσκεπτόμενων, αποτελεί η ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής, που συνοδεύεται πάντοτε από μουντό καιρό, συννεφιά και πολύ συχνά απαλά δάκρυα βροχής, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού την ημέρα αυτή σκέφτεται όμοια, με βαριά και μελαγχολική διάθεση που όχι μόνο ομοιάζει με τον καιρό αλλά κυρίως τον επηρεάζει. Ας φανταστούμε τώρα τι δυνατότητες έχουμε ως ομάδα, εάν συντονιστούμε και κατευθύνουμε τη συνείδησή μας στη θετική έκβαση.

Εάν θέλεις να συντονιστείς κι εσύ με την ΟΜάδα του Astropedia, είμαι η Ναυσικά και μπορείς να μιλήσεις μαζί μου στο 14780 ή στο 900 90980 αν καλείς από Κύπρο.

Όμηρος
Ήταν ο Όμηρος πράγματι οματοστερής, δηλαδή τυφλός;
«Ήμος δ' ηριγένεια φάνη ροδοδάκτυλος Ηώς». Στον έξοχο αυτό στίχο της Οδύσσειας (Δ 306), ο Όμηρος περιγράφει την Ηώ ως νυκτοθρεμμένη κόρη, που με το ροδαλό χρώμα των δακτύλων της απλώνει τα υπέροχα ιριδίζοντα χρώματά της στην αυγή. Πως θα μπορούσε αλήθεια ένας άνθρωπος, τυφλός εκ γενετής όπως λέγεται, να περιγράψει με τόση λυρικότητα, τα ροδαλά χρώματα του ξημερώματος, αν δεν τα έχει δει με τα μάτια του; Άλλη μια ασύγκριτη περιγραφή, που παρομοιάζει τα χρώματα του Ουρανού, με το χρυσοκόκκινο χρώμα του χαλκού και το γαλαζοπράσινο χρώμα που παίρνει όταν αυτός οξειδωθεί, συναντούμε στο στίχο της Οδύσσειας (Γ 1-2):  «Ηέλιος δ' ανόρουσιν. Ουρανόν ες πολύχαλκον». Ο Ουρανός μας λέει ο Όμηρος, όταν ανατέλλει ο Ήλιος, αρχικά είναι χρυσοκόκκινος, ενώ όταν ανέβει υψηλότερα στον ορίζοντα, το χρώμα του γίνεται γαλαζοπράσινο σαν του οξειδωμένου χαλκού. Βλέπουμε ότι με ιδιαιτέρως ποιητικό οίστρο και καθόλου τυφλότητα, περιγράφει λεπτομερώς την εναλλαγή στις αποχρώσεις. Αυτό διαπιστώνεται και από άλλες εύστοχες αναφορές, όπως την περιγραφή της όμορφης κόμης της Καλυψώς που τη χαρακτηρίζει «ευπλόκαμο», ή τους λεπτούς διαχωρισμούς στις όψεις του προσώπου σε δύσκολες συναισθηματικές καταστάσεις, όπως στην Οδύσσεια (Δ 705), που περιγράφει θαυμάσια την εικόνα των γεμάτων δάκρυα ματιών, δίχως να ρέουν στο πρόσωπο. Ο Όμηρος εδώ μιλάει για τα βουρκωμένα μάτια, που ένας οματοστερής, εάν δεν τα έχει δει με τα μάτια του, είναι αδύνατον να τα περιγράψει.

Μήπως τελικά ο  Όμηρος, είναι η ταυτοπροσωπεία του ίδιου του Οδυσσέα; Την ενότητα της ομάδας στα Ομηρικά έπη, εγγυάται ο Οδυσσέας, που πολύ συχνά, ειδικότερα στην Οδύσσεια, είναι πράγματι όμηρος. Εννοιολογικά ο όμηρος αποτελεί το εχέγγυο, το ενέχυρο, επιφέροντας έπειτα από πολλές περιπέτειες, την ομαλότητα, όπως ποιητικώ το τρόπω γίνεται και στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Το νόημα της λέξης όμηρος από την εποχή του Τρωϊκού πολέμου μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει. Στο στίχο Π468 της Οδύσσειας, συναντούμε το ρήμα ομηρέω που σημαίνει λειτουργώ ως εχέγγυο, ενώ η λέξη όμηρος προκύπτει από το ομός που σημαίνει όμοιος και το ρήμα άρω που σημαίνει ταιριάζω.Έτσι και το ΟΜ αποτελεί ένα εχέγγυο για τους όμοιους λειτουργούς του.

Ελευσίνια Μυστήρια

Την προέλευση του ΟΜ, τη συναντούμε και στο ιερό μυητικό κέντρο της Ελευσίνας. Οι Όμοιοι της Ελευσίνας, δρώντας Ομαρτή, δεσμεύονταν σε μια κοινή πορεία και στόχο με τα ιερά δεσμά του όρκου. Αμέτοχο στην  προσέγγιση περί των ελευσινιακών ριζών του ΟΜ, δε θα μπορούσε να είναι και το  ρήμα «όμνυμι» που έλεγαν οι Μυούμενοι στα Μυστήρια και που σημαίνει ορκίζομαι.

Η πανίσχυρη τελετουργική φράση ΚΟΝΞ ΟΜ ΠΑΝΞ, αποτελούσε την κατακλείδα των Ελευσινίων Μυστηρίων, την οποία ψαλμωδούσε ο Μεγάλος Ιεροφάντης. Οι συντηχήσεις της φράσης αυτής, μοιάζουν με τον ήχο του Σύμπαντος κατά την αέναη κίνησή του και αφορά σε μια επίκληση που σημαίνει: ΚΟΝΞ: Επιθυμία, ευχή, ΟΜ: Ψυχή, παλμός του Σύμπαντος, ΠΑΝΞ: Κύκλος, γύρισμα. Η ανώτατη ευχή του Ιεροφάντη της Ελευσίνας κατά την λήξη των Μυστηρίων λοιπόν, σημαίνει: «Να εκπληρωθούν οι πόθοι σου. Ξαναγύρνα στην Παγκόσμια Ψυχή». Το ΚΟΝΞ ΟΜ ΠΑΝΞ όμως, έχει και μία άλλη ερμηνεία, αυτήν της παγκόσμιας μουσικής αρμονίας των σφαιρών του Πυθαγόρα.

Πυθαγορισμός
Ο ιερός Πυθαγόρας, ήταν Μύστης των Ελευσινίων Μυστηρίων και άριστος κάτοχος της αλήθειας της ελληνικής γλώσσας, όπως και ο πρώτος διδάξας της αριθμοσοφίας. Η σχολή του Πυθαγόρα ονομαζόταν Ομακωείον και απευθυνόταν αυστηρά σε μια κλειστή ομάδα, που ακούει όμοια, με τα όματα, τα μάτια, ανοικτά. Η ιερή ομιλία, υποστήριζε πως δεν είναι κάτι απλό, γι’ αυτό και η διδασκαλία του παρέμενε κρυφή, ενώ οι ομονοούντες μαθητές του, ήταν δεμένοι με έναν όρκο που ο ίδιος είχε ονομάσει ομολογία και σημαίνει συμφωνία.  

Ακολουθώντας τη συμβολική της Πυθαγόρειας αριθμολογίας, θα αναλύσουμε την τελετουργική επίκληση ΚΟΝΞ ΟΜ ΠΑΝΞ, όπου:

ΚΟΝΞ= 20+70+50+60= 200= 2+0+0= 2

ΟΜ= 70+40= 110= 1+1+0= 2

ΠΑΝΞ= 80+1+50+60= 191= 1+9+1= 11= 1+1= 2

Διαπιστώνουμε πως και από τις τρεις τελετουργικές ευχές, προκύπτει ο αριθμός 2, όπου στον Πυθαγορισμό, το 2 συμβολίζει αφενός τη δυαδικότητα του ανθρώπου που οι 2 συνιστώσες του είναι η ψυχή και το όχημα της, το σώμα, αλλά και τη δυϊκότητα που διέπει το Σύμπαν, δηλαδή τη «δράση» και την «αντίδραση». Για τους μυημένους στα Ελευσίνια Μυστήρια, η εκδήλωση της Συνεχούς ουσίας, δηλαδή του Αιθέρα που αποτελεί και την ιερή Μονάδα των Πυθαγορείων, εκδηλώνεται ως μια διαρκής δράση που συνθέτει τα μόρια της Μεριστής ουσίας, της Γης. Μια πιο κατανοητή προσέγγιση για αυτά τα αλληλένδετα και συμπληρωματικά μεγέθη, μας έρχεται από τον Πλάτωνα, προσομοιάζοντάς τον Δία-Αιθέρα ως πατήρ και την Ήρα-Γη ως μήτηρ του σύμπαντος κόσμου.

Η Συνεχής ουσία λοιπόν είναι το άρρεν της δημιουργίας, ο πατέρας των κόσμων, ο Αιθήρ Δίας, που αποτελεί τον  ενεργητικό παράγοντα των κόσμων, καθώς με τη δράση του επί της Μήτηρ Ήρας, της Μεριστής  ουσίας, προκαλεί τη δημιουργία και τη σύνθεση των μορφών. Και ενώ την Συνεχή ουσία οι Ορφικοί την αποκαλούσαν «Αιθέρα» ή «Αίεν Εν», το  πάντοτε εν, δηλαδή το αμέριστο, ο Ηράκλειτος την ονόμαζε «Λόγο» υπό την έννοια του αιτίου. Τέλος, ο Ησίοδος, απηχώντας τις απόψεις των Ελευσινίων Μυστηρίων, την αποκαλούσε «Έρωτα» για να αναδείξει τις γονιμοποιητικές της ιδιότητες.

Ο εσωτερισμός του ΟΜ και η δημιουργία του Κόσμου

Ιχνηλατώντας την αρχή της κοσμογονίας, ανακαλύπτουμε πως πριν τη δημιουργία του σύμπαντος υπήρχε μόνο το απόλυτο Aίεν Έν, ο άπειρος αιθέρας όπως αναφέραμε και παραπάνω, που εν δυνάμει έκρυβε μέσα του, το δυναμικό για την εκδήλωση των πάντων. Ο πρώτος φυσικός νόμος του σύμπαντος, που είναι η κίνηση, προήλθε από την κινητήριο δύναμη της θέλησης του Αίεν Εν να έχει μία εμπειρία, πέραν της στατικής σιωπής που τον περιέβαλλε. Καθώς όμως εκτός του δεν υπήρχε τίποτα παρά μόνο το χάος, όπως και στον άνθρωπο στη σημερινή εποχή, μπορούσε να έχει μόνο μία εμπειρία του εαυτού. Γι’ αυτό άλλωστε και ο μυθολογικός Κρόνος «κατάπινε» τα παιδιά του, επειδή οι εξωτερικές συνθήκες ήταν χαοτικές για τη δημιουργία του σύμπαντος και της θείας τάξης των πλανητών. Το άπειρο Aίεν Έν κινήθηκε λοιπόν μέσα στον εαυτό, μετουσιώνοντας αυτή την δόνηση-κίνηση, σε δημιουργία ενός αρμονικού κόσμου, μια συνθήκη που δύνανται να φθάσουν και οι σύγχρονοι ασκούμενοι στο διαλογισμό ή στις πρακτικές γιόγκα ψάλλοντας το ΟΜ.

«ΟΜ»

Πηγές: